Kapak Yazisi
Mu’tezile, Bagdat’ta Me’mun döneminde baslayan iktidarinin ardindan Hanbeli terörünün büyük zulümleriyle karsi karsiya kaldi. Esasen bu baski, “mevali” denilen Müslüman topluluklarin Islam’a açilim maksadiyla getirdikleri yeni yorumlara karsi, Arapçi bir tepkiyle adeta “bu din bizim, ne sekilde anlasilacagina da biz karar veririz” seklinde bir refleks ile yapilan bir engizisyon idi.
Mu’tezile düsüncesi devlet kurumlarindan kovulmakla kalmadi, halkin üzerindeki etkisi de yok edilmek istendi. Mu’tezilî bilginlerin yazdiklari eserlerin büyük çogunlugu tahrip edildi. Mu’tezile bilginleri öldürüldü, hapsedildi, baskiyla sindirildi ve üretilen ilmi birikim ortadan kaldirildi.
Mu’tezile artik belini dogrultamadi, yalnizliga itildi, küçük düsürüldü. “Sünni” adi verilen esasinda “Ehl-i Hadis” diyebilecegimiz fanatik bir ihtilalle devrilip toplum ve düsünce alaninda geri plana itilmis oldu. Is o noktaya geldi ki Mu’tezilî fikirlerinden dolayi sindirilmis bilginler, kendilerini bu ekole ait degilmis gibi göstermek zorunda kaldilar.
Müslümanlarin ötekilestirdigi bu düsünce insanlarina karsi bir vefa borcumuz vardi. Islam medeniyetine siçrama yaptirmis ve o günden bugüne en teolojik tartismalari üretebilmis bu ekolün magdur bilim adamlarini en azindan hatirlamak ve hatirlatmak gerekliydi; biz de bunu yaptik.