Çalismalarini Islâm-Arap entelektüel tarihi üstünde yogunlastirmis bulunan Muhammed Âbid el-Câbirî’nin bu eseri, Islâm-Arap siyasî düsüncesinin sosyal-siyasal olaylari degerlendirme ve gerçeklestirme biçimlerini ele alir. Bu iki özelligi belirtmek için “siyasal akil” sözcüklerine çok özel bir vurgu yapar. Sik sik günümüzdeki durumlara ve gelismelere de, bu çerçevede göndermelerde bulunur. Yapisalci yöntemi izleyen yazar, konusunu gerçekten vukufla islemistir. Kimi yorum, degerlendirme ve önerileri elbette tartismaya açiktir. Sosyal ve siyasal tarihin iç içeligini daima göz önünde bulunduran yazarin bu eseri, çok önemli bir boslugu dolduruyor ve ciddî tartismalara kapi araliyor.
el-Câbirî, birçogu özgün siyasî düsüncelerinde, sadece Arap dünyasinin degil, bir bütün olarak Islâm dünyasinin en temel siyasî sorunlarini cesaretle gündeme getirmistir. Kendisi de elestirel düsünceyi sonuna kadar savundugu için, düsüncelerine yapilan elestirileri anlayisla karsilamis ve Arap-Islâm düsüncesinin gelisimi için bunlari degerli görmüstür. Onun hedefledigi nahda (uyanis) düsüncesi de zaten bunu gerekli kilmaktadir. Sistem kurucu bir düsünür olarak dönemine damgasini vurmus, yazdigi eserlerle gerçekten büyük ilgi uyandiran ve bir o kadar da elestiriye muhatap olmustur.