17 Subat 1877’de Cenevre’de dogdu. Hiç okula gitmedi. Ermeni asilli Rus Anarsist egitmen Aleksandr Nikolayevic Trofimovski tarafindan evde egitildi. Çok genç yaslarda Fransizca, Almanca, Italyanca ve Ibranice konusup yazabiliyor; Arap diline ve kültürüne hâkimiyeti sayesinde Arap âlimlerle mektuplasabiliyor, Arapçadan metin çevirileri yapabiliyordu. Sark ülkelerine duydugu ilgi, aldigi egitimle desteklendi ve küçük yasta Müslüman oldu. Kadin aleyhtari sosyal kurallarin hâkim oldugu yillarda dikkat çekmemek ve tepki almamak için, erkek kiyafetleri içinde Cenevre sokaklarinda geziyor, sosyal çevrelere karismaya çalisiyordu. Kadinlarin seçme haklarinin tartisildigi yillarda, Cenevre’den kalkip Bedevi Arap erkegi kiyafetleri içinde Cezayir’e geldi. Cezayir’in en ücra bölgelerine, Tunus sahillerine kadar uzanan seyahatlerinde hiç durmadan gördüklerini, duyduklarini ve hissettiklerini yazdi.
Fransiz emperyalistlerin isgali altindaki cografyalara yaptigi yolculuklarda hep Araplarin yasadigi mahallelerde, halkla içli disli yasadi. Anarsist ögretmeninden aldigi Edebiyat, Tarih ve Botanik egitimlerinden dolayi kendisini Tunuslu talebe veya Tip ögrencisi olarak tanitmakta zorlanmadi. Ajan, Misyoner, Provokatör suçlamalarina maruz kaldi ve Fransiz medyasi tarafinda linç edildi. Cezayirli bir Ticani müridinin masa olarak kullanildigi suikast girisiminden yarali kurtuldu ancak 21 Ekim 1904 tarihinde yasanan ve tarihe ‘Ayn Sefra Felaketi’ olarak geçen sel felaketinden kurtulamadi. Ölümündeki gizem hala çözülebilmis degildir.
‘Kadinlar beni anlamiyorlar. Bana garip bir mahlûkmusum gibi davraniyorlar. Onlarin suni seylere karsi besledikleri yapay zevkler için ben fazla siradanim. Hep ayni konu etrafinda dönen, bitmek bilmeyen zirva bir komedinin oyunculari gibiler. Erkek elbiselerinin de giyilebilecek seyler oldugunu kabul edemiyorlar.’
Isabelle Eberhardt, Islam’in Sicak Gölgesinde
‘Tüketen ve yok eden modern dünyada ‘kocalar’ duygulara hitap eden varliklar degildirler. Genç bir kizin hayati en onursuz ve sapsal bir sekilde bir kocaya, özünde son derece gülünç bir varliga baglaniyor. Kadinin cismani bekâreti artik o varliga aittir...’      
Isabelle Eberhardt, Kum Denizi, Jurnal
‘Disarida yüzüme alayci, kandirikçi veya patavatsiz maskelerimden birini takiyorum... Bugüne kadar hiç kimse o maskenin altindaki; gelenekleri küçümseyen ve garip bir aci çekme ihtiyaci ile sürüklenen var olus biçimimle, tüm zilletlerin ve hainliklerin üstünde duran o gerçek ve hassas ruhu göremedi.’