Rummânî birçok ilim dalinda eser vermis velüd bir müelliftir. Onun dilbilim, nahiv, siir, fikih, tefsir, kelâm gibi temel alanlar ve bunlara bagli alt dallara ait yaklasik yüz eseri bulunmaktadir. 4/10. yüzyilin önde gelen nahivcilerinden biri olan Rummânî ayni zamanda belagat ilmi tarihinin dikkat çekici simalari arasinda yer alir.
Elimizdeki risale Kur’ân’in diger söz ve metinlere üstünlügü (i’câz) konusunda günümüze ulasan ilk eser olma özelligi tasir. Kur’an’in sahip oldugu üstünlügü yedi noktaya dayandiran Rummânî eserin büyük bir bölümünü belagat türleriyle ilgili analizlere ayirir. Amaci belâgat türleri hususunda Kur’ân ayetlerinin tasidigi dilsel degeri göstermeye çalismaktir. Nitekim o belâgati üç tabakaya ayirmis ve bu tabakalarin en üstüne Kur’ân’i yerlestirmistir.
Yazildigi dönemin eserleriyle karsilastirildiginda belli oranda tasnif düzenine sahip oldugu görülen bu risale küçük hacmine ragmen belâgat ilmi ve Kur’an yorumuyla ilgilenen kimseler için kiymetli fikirler barindirmaktadir.