Çagdas Islam Düsüncesinin en üretken ve kusatici düsünürlerinden Muhammed Âbid el-Câbiri, yasaminin son on yillik döneminde yazdigi Kur’an’a Giris ve üç ciltlik Fehmü’l-Kur’an tefsirinde Kur’an’i siyer esliginde yorumlama önerisini ilk kez kapsamli bir sekilde ortaya koyup uygulamaya çalismis, bunun yani sira yapisalci metin analizini andiran “sûrelerin iç bütünlüklerini esas alma” yöntemini de takip etmistir. Bu çalisma Câbirî’nin yasami ve düsünce dünyasina dair bahislerin yani sira iste bu iki farkli tefsir yöntemini imkân ve sorunlarini tartismaya yönelik bahisler de içermektedir.
 
Tefsirde Hz. Peygamber’in sîretini esas alip âyetlerin anlamini o günkü kosullar çerçevesinde belirlemenin dilbilim ve anlambilim çerçevesinde temellendirilmesi için, söz edimleri, durum baglami, tarihsellik gibi pek çok yan konunun tartisilmasini gerektirmektedir. Ayni sebeple, bir metnin anlaminin o metnin yazari (ya da Kur’ân söz konusu oldugunda, metne ilk muhatap olan neslin zihni) ile ne ölçüde özdes kabul edilebilecegine dair hermenötik tartismalarin yani sira fikih usûlündeki “lafzin umûmîligi esastir” ilkesi de bu çalismada izi sürülen konular arasinda yer almaktadir.