Sürûs’un vahiy ile ilgili son görüslerini içeren alti makalenin okuyucuya sunulmasindan sonra bu serinin devami niteligindeki ikinci kitapta, nebevi rüyalar nazariyesi çerçevesinde yazilan elestiri makalelerinin tercümesine yer verilmektedir. Bu elestirilerin tercihinde, fikirleri esas alip digerlerine kiyasla daha saglam gerekçelere sahip olan ve tekrardan kaçinmak adina farkli yaklasimlar sergileyen elestirmenlerin yazilarina öncelik taninmistir. Acaba Sürûs’un bu problemlere çözüm olarak sundugu “nebevî rüyalar” nazariyesi felsefi bir nitelige sahip midir? Yahut Kelam veya irfanî niteligiyle bu yaklasimin Islam geleneginde alternatif bir egilim olusturacagini söylemek mümkün müdür? Yoksa bu nazariye gerek Kur’an’da gerekse gelenekte saglam temelleri olmayan bir öneriden mi ibarettir? Elestirilerde bu ve benzeri sorularla Sürûs’un önerisi masaya yatirilmaktadir. Ancak nihayetinde bu yaklasim temelsiz kabul edilse dahi, onun Kur’an’in anlasilmasinda problem olarak dikkat çektigi hususlarin tek basina ayri bir degeri vardir ve buna göre alternatif cevaplar üretmek gerekmektedir. Yine dogru veya yanlisligi bir yana, Sürûs’un “Nebevi Rüyalarin Ravisi Hz. Muhammed” baslikli makaleleriyle ülkesinde bir tartisma ortami yaratip vahiy üzerine yeniden düsünmeye ve yazmaya tesvik etmesinin degeri takdire sayandir.