Islam dünyasi, her ne kadar bati dünyasinin bin yillik macerasina -disaridan da olsa- bir sekilde istirak etmis olsa da, bu dünyayla ayni ideallere yönelmedigi gibi, bu yolculuga (kapitalizme) karsi ciddi itirazlari bulunan yegâne dünya ve bu itirazlarin birçogu da oldukça hakli gerekçelere dayanmakta. Ama bu haklilik, bati dünyasi tarafindan ortaya konulan gelisme karsisinda çok da önemsenmemekte. Dahasi, nüfuz edilemeyen bir performansin gücünün etkinligi, bu itirazlarin hakliligini umursamayan bir pervasizlik içerisinde, yolculugunun husunetini sürdürmekte.

Buna karsi ise Islam dünyasinda birçok mesele oldukça derme çatma bir üslupla ele alinmakta. Müslümanlar kendi tefekkürlerini derinlestirmedikleri gibi, bu tefekkürü kendi kaynaklar kadar batidaki tefekkürle de zenginlestiren olumlu bir tutumu da ortaya koyamamakta. Oldukça farkli nedenler ve etkenlerle de olsa, olumlulugun üretilemedigi bir atmosferde birçok soru cevapsiz kalmakta, sorunlar çözümlenememekte, müzakereci bir zihinsel tutum gelistirilememekte; buna karsilik ise çatismaci, tepkisel ya da silahlarin diline dayanan tutumlar, tüm olumsuzluklarina ragmen, etken tutumlar olarak itibarini sürdürmekte. Batinin en büyük sansi ise, kendi tezlerini ve gelismesini ortaya koyma asamasinda, Islam dünyasinin çoktan bir daralma evresine girmis olmasindadir. Bu daralma, bilinçli bir geri çekilmeden ziyade, bir tür performans kaybinin bir neticesi oldugundan, bu çift katli sorumluluga, bir de bu daralma halinden çikma meselesi ve çabasi eklenmektedir.